Jaskiniowcy woleli blondynki

W okresie epoki lodowcowej mężczyźni żyjący na północy Europy
wyruszali na długotrwałe wyprawy na polowania. Prowadzili je na
rozległych obszarach, a z powodu trudnych warunków wielu z nich z
tych wypraw nie wracało, co prowadziło do pewnego deficytu
mężczyzn w populacji.

Natomiast ci, którym się udało wrócić, cieszyli się wśród płci
przeciwnej ogromnym powodzeniem - podkreśla antropolog z Kanady
Peter Frost.

Było tak dlatego, że los ówczesnych kobiet w dużej mierze zależał
od związania się z partnerem - wyjaśnił badacz. O pokarm w pobliżu
miejsca zamieszkania nie było łatwo, dlatego aby jeść,
potrzebowały mężczyzn-zaopatrzycieli.

Aby przetrwać, kobiety musiały ich jakoś przyciągnąć. Frost
stwierdził, że odpowiadając właśnie na to zapotrzebowanie matka
natura zróżnicowała kolory oczu i włosów.

Doszło wówczas do mutacji, w efekcie której część kobiet zyskała
atut w walce o mężczyznę: wyróżniające je "z tłumu" jasne włosy i
niebieskie oczy.

Autor badań wnioskuje, że choć cechy te pojawiły się w efekcie
genetycznej mutacji, to na tyle silnie przyciągały uwagę płci
przeciwnej, że po jakimś czasie cały region zaludnił się
niebieskookimi, jasnowłosymi ludźmi.

Ludność reszty świata ma głównie ciemne włosy i oczy. Mieszkańcy
Europy Północnej mają największą w świecie różnorodność barw
włosów i oczu. Zdaniem Frosta wynika to właśnie z seksualnego
oddziaływania tych cech. Nie jest jednak jasne, dlaczego mutacja
zaszła w Europie i nigdzie indziej - przyznaje naukowiec.

"Gdy osobnik stoi przed wyborem spośród kilku potencjalnych
partnerów +jednakowej wartości+, będzie zmierzał do wyboru
takiego, który pod jakimś względem +wyróżnia się z tłumu+" -
wyjaśniają autorzy badania w brytyjskim piśmie "Evolution and
Human Behavior".

Już wcześniej prowadzono badania na temat genu warunkującego
pojawienie się jasnych włosów i oczu. Np. naukowcy z Japonii
stwierdzili, że gen ten pojawił się pierwszy raz około 11 tys. lat
temu. (PAP)